Isla de Ometepe

De volgende dag naar Isla de Ometepe, zeer toeristisch maar dan ook heel mooi!
De eerste dag verder gereisd naar een organische boerderij met slaapplaatsen aan de andere kant van het eiland. De volgende dag de kleinere inactieve vulkaan beklommen. Hier vond je tropisch regenwoud, vochtig tropisch regenwoud en tropisch'wolken' regenwoud, een droom om in te wandelen dus. Vanboven op de vulkaan was een meertje waarin je kan zwemmen.

Granada

Even ertussen uit... Na een paar uurtjes op de bus aangekomen in Granada, een oude koloniale stad met mooie huizen. Een goedkope hostel gevonden en 's avonds aan de bar gebabbeld met wat andere reizigers.

De kerk:

Met uitzicht:

En de volgende dag terug de autbus op...

Hoog bezoek

Er was een delegatie van Sint-Truiden op bezoek, Sint-Truiden heeft namelijk een stedenband met Nueva Guinea. Ze waren zo vriendelijk om me uit te nodigen hun te vergezellen gedurende twee dagen.

Eerst gingen we naar Los Angeles, hier subsidieerde Sint-Truiden de aanleg van agroforestrysystemen en herbebossing van waterbronnen.

Erna gingen we naar een schooltje ondersteund door Sint-Truiden...

De school beschikte ook over een klein bosje

Erna gingen we naar de lokale politie, een 60 agenten staan in voor de gehele gemeenste (1 agent per 2500 inwoners).

De volgende dag bezochten we La espersansita (De hoop). Een organische agroforestyschool begunstigd door de stad Sint-Truiden.

Blad of insect?

Een stukje schaap...

En zondagnamiddag ben ik gaan zwemmen met het gastgezin.De twee jongens met het zwarte haar zijn de kinderen van Johanna

Groetjes!

Santa Fé & Jungle

De uitstap naar Santa Fé was de moeite! Eerst met de moto van Carlos een 40 km, dan te paard een 15 km en dan een hoop wandelen... Hier volgen enkele foto's van onderweg.

Onderweg passeerden we in enkele dorpjes... ééntje ervan had een schooltje. Twee klaslokalen voor alle leeftijden (1-6de studiejaar). Terwijl Carlos sprak met de leerkrachten nam ik wat foto's...

En terug onderweg...

Het volgende dorpje (met baseball veld):

Hier hebben we ook wat gegeten bij een lokaal gezin, dit was het uitzicht tijdens de lunch:

Ché, altijd onderweg

En dan zijn we er!

Illigale houtkap in beschermde gebieden door inwoners van dichtbijzijnde dorpen. Het hout is voor het bouwen van huizen, niet voor verkoop...

één keer vastgepakt voor steun, erna kijk je wel uit je doppen...

Zoek het aapje..

We hebben in verschillende dorpjes overnacht, alle hadden geen elektriciteit of drinkbaar water. Blijkbaar heb ik toch een sterke maag...

Momenteel worden bonen geoogst, helaas regent het de afgelopen 3-4 jaar reeds veel in maart (opwarming van de aarde) waardoor veel oogsten letterlijk in het water vallen... en dus compleet wegrotten op het veld.
HIeronder de vader van Noël, een man bij wie we verbleven. De wind blaast de resten van de peulen weg, de bonen vallen in de emmer (of op de doek).

Tot nu toe heb ik al elke dag zeker 2X rijst met bonen gegeten... andere veel voorkomende teelten zijn maïs (eet je wel in iets bij elke maaltijd), yucca en bananen (3 soorten).

De uitstap was grotendeels bedoelt om te evaluerenof de bewoners vlakbij de beschermde gebieden de grenzen respecteren. En om een afspraak te maken tussen vertegenwoordigers van de URACCAN (de lokale universiteit) en de lokale belangrijke mensen (Leerkrachten, gemeenschapleiders, priesters, belangrijke boeren, ...). De afspraak vind plaats op 29 maart in een centraal gelegen dorp.

De grenzen worden totaal niet gerespecteerd, mensen kappen eerst de belangrijke boomsoorten weg (voor mee te bouwen). Dan word er veel brandhout uit het resterende bos gehaald. Tenslotte branden ze alles plat voor maïs, yucca of bonen op te kweken of om vee op te houden... Nicaragua heeft veel beschermde bossen (op papier) maar geen mensen die controle kunnen uitvoeren en de bestaande wetten kunnen toepassen... Toch is zo'n 38% van Nicaragua bedekt met ongerept oerbos met inheemse stammen.

Maandag of dinsdag maak ik kennis met de studenten van de URACCAN met wie ik samen enquetes ga afnemen rond Rió Zapote (zie vorig verhaal).

Groetjes!!

Rio Zapóte

Zaterdag met Carlos naar Rio Zapóte geweest, de rivier die centraal staat in mijn eindproject. De rivier is zo een 30km lang, word gevoed door verscheidene kleinere beekjes en bronnen.

Langs de beek vind je vooral weiden voor veehouderij en agroforestry percelen. Helaas is er weinig tot geen bos te vinden dat word beschermd...

De bovenloop:

Met koeien...

Een epifyt, groeit op de boom zonder er voedingsstoffen aan te ontrekken:

Bladsnijmieren (een ware plaag voor de landbouw):

Samen met Carlos en een lokale boer in een bananen plantage:

Een heerlijke vruchtviriba (Rollinia mucosa):

De koeien:

De benedenloop van R. Zapóte met op de achtergrond een mijn voor bestrating, het bouwen van huizen, ....

De benedenloopvlakbij Nueva Guinea centrum

En hier word tenslottehet water opgepompt naar hetstadje...

30.000 mensen gebruiken het water van deze rivierdagelijks voor alle huishoudelijke activiteiten (koken, wassen van kleren, douchen, toiletten, ....) enals drinkwater...
Carlos vertelde me datrond 14 à 15 uur het merendeel van de stad zonder watervalt(ook bij mijn thuis trouwens) en sommigehoger gelegen delen van de stad hebben nooit water. Dit komt doordat de pompen nietsterk genoeg zijn voor de voorziening.

Echter het waterpeil van de R. Zapóte is de afgelopen 30 jaar verminderd met meer als een meter en in het droge seizoen is het waterpeil alarmerend laag... Gevolgen van de ontbossingrond de rivier...

Morgen vertrek ik met Carlosen andereonderzoekers naar Santa Fé (een kolonie in het noord-oosten van Nueva Guinea) en daarna naarhet natuurreservaat 'Cerro Silva'. Hier gaan we de impact van de bevolking die wonen op de grens met het natuurreservaat bekijken. Ik ben vrijdag pas terug dus het volgende (avontuurlijkere) nieuws volgt zaterdag!

URACCAN

Ik woon nu bij Johanna, een alleenstaande vrouw met 2 zonen. Ook heeft ze een hoop zussen en broers die allemaal in dezelfde straat wonen en die ik maar niet uit elkaar kan houden. Ze zijn allemaal heel lief en ze leren me veel Spaans, ik leer hun in ruil Engels. Ik denk dat Johanna me zo snel mogelijk van de straat wil krijgen want bij elk meisje dat op bezoek komt of passeert in de straat vraagt ze me of ik het een Chica guapa vond

.

Ik ben aangekomen in Nueva Guinea op een heel goed moment! 46 jaar geleden werd Nueva Guinea gesticht dus het was het hele weekend feest. Op zaterdag waren er veel speeches, missverkiezing en een paarden dressuur wedstrijd. Van de paarden dressuur wedstrijd vond ik op youtube een filmpje:

http://www.youtube.com/watch?v=nWppwXGNfS8

De paarden zijn wat kleiner als die van België en meeste ruiters dragen de typische Sandino cowboyhoed.

Zondag ben ik met Carlos in de namiddag naar het stierrijden geweest, de stier word eerst in een kleine ruimte geplaatst en goed opgepept met lichte stroomstoten, dan laat de ruiter zich zaken op de stier, de poort opent... en dan moet jeje maar goed vasthouden

éénmaal in de arena staan er een stuk of 50 jongeren (allemaal macho's naar mijn mening), sommige van hun hebben wel een rode doek vast maar de meeste lopen gewoon hard weg. Ook heb je de typische ruiters, zoals in het filmpje, zij vangen de vermoeide stier met lassos als de ruiter er af is en leiden hem terug naar de kraal. In de namiddag zijn we naar de kermis geweest, daar had je allerlei standjes meestal voor kinderen of om wat te drinken maar ook over landbouw en veehouderij.
'S avonds terug met Johanna en een hoop familie naar de kermis geweest,Eerst waren er optredens van verscheidene dansgroepen van lokale universiteiten op traditionele Nicaraguaanse muziek. Het traditionele instrument van Nicaragua is trouwens de marimba.Erna was een optreden van een bekende band uit Managua. Ze speelden van alle soorten muziek zoals Merengue, salsa, reggea, ...

Helaas heb ik geen foto's van het weekend maar hier zijn er enkele van de universiteit URACCAN:

Een blok van klassen van de URACCAN

Ander blok met klassen

Managua & Nueva Guinea

Gisteren met Alex nog even Managua zijn mooiste kantjes bezocht. Hierboven zie je de kathedraal in Managua, of toch wat er nog van over blijft. De kathedraal staat waar vroeger het oude centrum was, grotendeels verwoest door een vulkaanuitbarsting.

Dan in de namiddag een bus genomen naar Nueva Guinea (samen met enkele leguanen), de buschauffeur verzekerde me dat het zo een drie uur zou duren... Het werden er zes

. Op de bus wat proberen te praten met de medepassagiers, het Nica accent en de snelheid waarmee ze spreken leiden echter totkorte basisconversaties... Het westen van Nicaragua was mooi, hoewel heel droog en alle bomen stonden zonder bladeren. In het oosten isalles groen, iets kouder en meer heuvels ... echt een carraïbische sfeer, een groot contrast!

Hieronder zie je de hoofdstraat van Nueva Guinea

En een zijstraatje

Binnen 20 minuutjes komt mijn lokale mentor me oppikken waarna we naar de familie gaan waar ik de volgende 3 maanden ga wonen, spannend!

Scorcio!

Hoi,

Ik ben goed aangekomen in Nicaragua na de langste dag van mijn leven (letterlijk)! Onderweg geen problemen gehad, goede verbindingen en walgelijk eten. Ook nog het vrijheidsbeeld te NY vanuit het vliegtuig gezien.

Na aankomst in Managua heb ik Alex ontmoet, we zijn nog even een Toña (lokaal bier merk) gaan drinken en erna wat gaan eten. Het eten lijkt me een combinatie tussen zoet en zuur... Ik kan het wel appreciëren. Erna nog wat nagepraat op het terras, een koude douche en slapen (eindelijk).

Vandaag naar de bushalte en op (zoek) naar Nueva Guinea!

Als afsluiter krijg je nog het uitzicht over Managua van Alex zijn tuin..