Vrijdag (23 mei) was ik afgezakt naar Managua om Alex (Alejandro) te gaan bezoeken. Na een 7 uurtjes in de bus was ik eindelijk in Managua. Een taxi naar het shoppingcentrum genomen en daar gewacht op Alex. Vrijdagavond hebben we wat bijgepraat bij zijn thuis.

Zaterdag hadden we met een paar vrienden van Alex afgesproken om naar een vriend (Mitchell) zijn eiland te gaan in het meer van Nicaragua (vlakbij Granada).
Het was een luie dag (iets te lui naar mijn mening) met wat vissen, rum en biertjes en zwemmen in het zwembad op het eiland. De visjes die we gevangen hadden hebben we later laken bakken bij een restaurant (2 eilandjes verder).

Hier enkele foto's van de zaterdag:

één van de honderde eilandjes in het meer van Nicaragua...

Ik dacht nog: 'Die vislijnen zijn precies accesoires van Barbie en Ken!' Maar je kan er dus toch aardige visjes mee vangen...

Aas vangen met het net...

Het zwembad

In het donker gingen we terug in een veel te vol bootje, ik denk dat het water 5 cm onder de rand van de boot was.
Zondag heb ik wat gewerkt aan het eindrapport bij Alex zijn thuis en maandag terug naar Nueva Guinea. In de laatste bus van Juigalpa naar Nueva Guinea besloot de buschauffeur een beetje te gaan racen... levensgevaarlijk! Twee oude amerikaanse schoolbussen die elkaar proberen in te halen in bochten tegen 100 km per uur, één tegenligger en ...

Maar blijkbaar dacht ik dat niet als enige, de vrouwen en mannen op de bus begonnen te roepen op de chauffeur (wel pas nadat we de andere bus hadden ingehaald), kreten als 'Hijo de puta!' klonken frequent. Een paar vrouwen waren aan het wenen en alle mannen stonden ondertussen op het gangpad te roepen tegen de buschauffeur... Deze besloot dan maar om tergend traag te gaan rijden, we werden ingehaald door een paar vrachtwagens en taxi's.

Tijdens deze (plots wel zeer) trage terugreis begon het hulpje van de buschauffeur (die goederen op het dak smijt en vastbind, deuren opensmijt in elk stadje en luidkeels 'Nueva Guinea! Nueva Guinea!' begint te roepen en de vervoersbewijzen afrekent) een preek af te steken dat we ons geen zorgen moeten maken...
' We geloven toch allemaal in God, als God beslist dat we vandaag moet sterven... dan sterven we vandaag! We leggen ons leven in zijn, en de chauffeur zijn handen, God waakt over ons, niets kan ons gebeuren!'

Iets waar bijna iedereen mee instemde, ik wou hem nog beschuldigen van blasfemie omdat hij zojuist van de buschauffeur een tweede God had gemaakt... maar besloot maar te zwijgen, wie ben ik...